Ook dit jaar verzorgen de Uitgeesterse voetbalvrienden Iwan de Wit en Thomas Jak af en toe een column over ons eigen Internationale Cor Groenewegen Toernooi. Dit keer is de beurt aan Thomas. Hij bespreekt de komende weken de beste manieren om de cup in De Koog te houden.  

Hoe we winnen, deel 1: De Hollandse School

Ook dit jaar verzorgen de Uitgeesterse voetbalvrienden Iwan de Wit en Thomas Jak af en toe een column over ons eigen Internationale Cor Groenewegen Toernooi. Dit keer is de beurt aan Thomas. Hij bespreekt de komende weken de beste manieren om de cup in De Koog te houden.

Dit jaar gaan we die beker verdomme weer eens binnenslepen. Maakt niet uit hoe, maar maakt wel uit hoe, natuurlijk. Zoals dat hier hoort. Hollandse School, vier-drie-drie, uitgaan van eigen kracht. Winnen is niet genoeg, minstens zo belangrijk is mooi spel. Zo doet de hele geelgroene juniorenafdeling dat wekelijks tegen Odin, Limmen en Vitesse, dus lijkt het me logisch dat onze jongens niet ineens iets anders moeten doen, omdat de tegenstander toevallig Ajax heet.

Dómste wat je kan doen.

Zeg je: Die gasten hebben een beter team. Alleen maar een extra argument om je eigen team niet te verzwakken met een onbegrijpelijk systeem van het Nieuwe Realisme. Realisme is verholen pessisme.

Bluffen gaan we! We geven ze een koekje van eigen deeg, moet je ze dan eens zien kijken. Als ze zo goed zijn met een bal, zorgen wij ervoor dat ze dat ding niet krijgen, simpel.

Bovendien spelen we thuis. Kunnen we toch gebruik van maken? Laat die verwende profspelers maar zeiken over dat kunstgras, als ze er op zijn gegaan met een Jantje (dat betekent: als ze met drie tegen nul verloren hebben) en ze tierend met z’n twintigen teruglopen naar de kleinste scheidsrechterskleedkamer, die wij ze natuurlijk hebben toegewezen.

Volgens mij noemde Louis van Gaal zulke trucs gogme. Heeft hij geen zin in een laatste klus?