FC Uitgeest, verkoop je huid duur! 

Wat mogen we blij zijn, dat als het seizoen voorbij is, de prijzen zijn verdeeld en alle potjes zijn gespeeld, dat wij in Uitgeest dan nog het ICGT hebben. Een mooi toernooi. Nieuwe talenten, gekke trainers, lokale helden en duizenden goede stuurlui aan wal (“Man, hij traint toch 3x per week? Waarom mist hij?”). Vorige keer schreef ik over mijn voorspellingen en hoe zeer ik uitkijk naar ons mooie voetbaltoernooi. Ik vul die voorspellingen graag aan met wat ik nog meer zou willen zien. 

Een beetje columnist schroomt niet zijn mening te geven. Een beetje columnist luistert en kijkt eens om zich heen. Een beetje columnist ziet het voetbal. Zo keek ik éíndelijk weer eens Champions League. Wat was ik er aan toe. Eerst City tegen Monaco, 5-3. Een kleine tijd later Napoli  tegen Real Madrid, 1-3. Man, wat heerlijk. Het fanatisme van Monaco, de hartstocht, de wil om te winnen, het totale gebrek aan angst. Gewoon gaan, gas er op! En dan CR7, hoeveel hekel ik ook heb aan onze knuffel Portugees. De boosheid wanneer niet híj, maar een teamgenoot scoort uit een rebound van zíjn schot. Je kunt er van vinden wat je wilt, maar het straalt één en al perfectie, fanatisme, strijd en wil uit. Wat zal hij zijn medespelers soms de huid vol schelden. Ik ben daar wel jaloers op, die passie.

Ik hoop die passie ook terug te gaan zien bij onze plaatselijke trots. Zo hoorde ik laatst van een oud-ICGT speler van FC Uitgeest dat ook binnen een ICGT-selectie wel eens gemor is. “Iedereen stond in de basis, zélfs Erik Adelaar (niet nader te noemen naam). En ik niet, dat is nog steeds dé grootste misstap van die trainer geweest.” Dan ben je dus fanatiek, zelfverzekerd en voel je onrecht. Heerlijk die spanningen. Ik hoop dat de spanningen in de Uitgeester selectie straks ook zo oplopen. Concurrentie (en tegen die concurrentie op willen boksen) zorgt ten allen tijden voor betere prestaties. Gooi de beuk er maar in, eerst voor je plek in de basis elf en daarna tegen je tegenstander!!